ON EARLY RISING | Essay Writing.

ON EARLY RISING

Outline: 11 am spiritually an early riser, physically a late riser – the pleasures of late rising – the disappointing experience of early rising.

In his delightful essay on this subject, A. G. Gardiner says that, though physically a late riser, he is spiritually an early riser. What he means is that he has a passion for the dawn and the dew and the freshness and silence of early morning, but habit and constitutional laziness prevent him from rising with the sun. Without implying any comparison with Gardiner as a writer, I may say that I resemble him in this respect. I fully respond to the beauty of the dawn - in my imagination and reading.

But I am unable to tear myself away from my bed before at least seven o'clock.

Since I can't help getting up late, I do enjoy the pleasure of lying in bed longer than others. Few things in life are more delightful than the sweet slumber in the small hours of the morning. Particularly between five and six in the morning, sleep is pleasant and soothing beyond words. I am then half awake and half-asleep, afloat on the gentle sea of dim memories and misty dreams. Wrapped from head to foot in a blanket, I am totally cut off from the rude world of reality. When I hear the faint noises made by those who are already up and active, I cling closer to the warm bed, storing up some more energy for the battles of the day.

The elders in the house had done their best to persuade me to rise at cock-crow. Impressed by the old adage about early rising and determination to be wealthy and wise (for I was already healthy), I once solemnly resolved to start getting up at dawn. I did keep the resolution for a day. But I found, to my dismay, that I was too tired and drowsy to appreciate the beauty of the dawn, the dew and the mist. Nor was I in a mood to study or do some other work. Besides, the feeling of tiredness with which I had risen clung to me throughout the day. I decided to resume my old practice of late rising which, Tam sure, ensures health and, I hope, leads to wealth and wisdom.

MISCHIEVOUS STUDENTS I REMEMBER

Outline: Three rosy-cheeked naughty boys – they played practical pranks on the teachers - our class teacher caught them red-handed when they imitated the sound of a jet-plane - I was punished along with those mischievous boys - most embarrassing experience – pranks outside the class-room – conclusion.

When I was in the eighth standard, I had three fine rosy-cheeked boys in my class. They were very naughty. They were always in high glee. They promised themselves a world of enjoyment in every period. They were all little rogues, who played practical pranks on all the teachers, their main butt of jokes being our old and partly deaf class-teacher.

These three fellows practised various pranks during our class-teacher's periods. They created a roar of laughter in our class. One fine day, the class-teacher entered the classroom and took his seat. The moment he sat down, the three rosy-cheeked fellows imitated the sound of a jet plane. Quite naturally, a wave of mild laughter swept over the whole class. Mr. Amin, our class-teacher, somehow or other, caught the culprits red-handed. But he also marked me down as one of the culprits, though I was completely innocent.

Our class-teacher got up from the chair, fretted and fumed. I began to argue with him but he did not believe that I was innocent. He made all of us stand up on our benches for half an hour. My poor legs began to ache after fifteen minutes. My classmates who were not punished looked at me. I was ashamed of myself for no fault of mine. At the end of the torture, I dropped down on my bench like a sack of flour.

Even outside the classroom these three naughty boys lightened the atmosphere of the school by their pranks. They were well versed in the art of mimicry. So they imitated the Headmaster right under his nose. Sometimes they wafted snuff in the school canteen, with the result that everyone started sneezing so hard that even our caps blew off. While the mischief-mongers summarily left the place and literally bellowed with laughter.

One day, one of these naughty urchins pinned a slip of paper on the back of a very fat boy. “I am a big fat ass" were the letters written on it in deep red. This happened during the recess. In no time the whole school came to know of the fun. While the fat boy moved here and there, everyone, including the teacher, school clerks and peons, looked at the back of the fellow's shirt and broke into laughter. The fun spread over the school like a wild epidemic.

Humour is a quality, which is not very common in a school, which is generally heavy with studies. It is a universal fact that a sense of humour helps to make life pleasant. No one can be humorous unless he is optimistic. My three mischievous classmates were happy and smiling boys. They pepped us up. They pumped into our boring school life a whiff of ozone, so to say. We forgot our worries and troubles in their healthy presence. Thus our life became a thing of pleasure and a joy forever!

சளித்தொல்லைக்கு மிளகு

சளித்தொல்லைக்கு மிளகு

பனிக்காலங்களில் சிறு குழந்தைகளுக்கு நெஞ்சில் சளி ஏற்பட்டால், அதை வெளியேற்ற இருமல் வரும். இதற்கு மிளகுதான் கைகண்ட மருந்து. குழந்தை இரவில் திடீரென எழுந்து, தொடர்ச்சியாக இருமலில் அவதியுறும்போது, நெஞ்சில் கட்டியிருக்கும் சளியை, இருமலால் வெளியேற்ற முடியாமல் திணறும். உடனே, தடாலடியாக கடையில் இருமல் மருந்தை வாங்கிக்கொடுப்பது தவறு. பெரும்பாலான இருமல் மருந்துகள், இருமலை உடனடியாக நிறுத்தி, சளியை உள்ளுக்குள் உறைய வைத்து, நோயைக் குணப்படுத்தாமல் விட்டுவிடும்.

மிளகு, சளியை இளக்கி வெளியேற்றி இருமலைக் குறைக்க உதவும். நான்கு மிளகைப் பொடித்து, ஒரு ஸ்பூன் தேனில் குழைத்து, இளஞ்சூடாக்கி, கால் டம்ளர் தண்ணீரில் கலந்து இரவில் கொடுக்க, சளி வெளியேறி இருமலை நிறுத்தும். சில நேரங்களில் வாந்தியில்கூட சளி வெளியேறும். அதைப்பார்த்து பயப்பட வேண்டாம். ஒரு வயதுக்குட்பட்ட பச்சிளம் குழந்தைகளுக்கு இதைக் கொடுக்க வேண்டாம்.

The Thief Story

1.2 The Thief’s Story

Answer: (i) Realised

(ii) invariably

(iii) desperate

(iv) foul means

(v) unearned

(vi) turning point

(vii) acquire

Answer: I was always the class topper. My goal was the summit, but my means to get there were fraudulent. Farhan, My classmate had once prepared for the Mathematics paper on the day the History paper was scheduled. Seeing his desperation, I offered to help him copy, so that he could pass in his paper. But Farhan strongly refused. He said that it was better for him to earn a zero by himself rather than earning a single mark by cheating. This incident changed my life forever. I gave up cheating. I worked hard and decided never to use false measures ever in my life. 

பின்னணி பாடகர்கள் பாடும் போது எதற்கு ஹெட்செட் பயன்படுத்துகிறார்கள்? அதன் பயன் என்ன?

பொதுவாக record செய்யப்படும் பாடல்களின் background track (அதாவது, பாடுபவரின் குரல் தவிர்த்து இசைக்கருவிகள், beat, chords... இவை சேர்ந்த audio) ஐ recording room இற்கு வெளியே இருக்கும் கணினியிலிருந்து play பண்ணுவார்கள். அது வெளியிலிருப்பவர்களுக்குக் கேட்பதில் எந்தச் சிக்கலும் இல்லை. ஆனால் Recording room இற்குள் அப்படி சத்தமாகக் கேட்டால், உள்ளே இருக்கும் mic மூலமாக பாடகரின் குரல் மட்டும் record செய்யப்படாமல் அந்த background track உம் சேர்ந்தவாறு record செய்யப்பட்டுவிடும்.

அப்படி record செய்யப்பட்டுவிட்டால் இதில் சில சிக்கல்கள் உள்ளன:

• Background track இல் எந்தவித மாற்றமும் அதற்குப் பின் செய்ய முடியாது.
• பாடகரின் குரலுக்கு தனியாக effects (reverb, panning, etc.) சேர்க்க முடியாது.
• சில பாடல்களில் பல version கள் வரும், ஒரே குரல், வேறு வேறு instruments + arrangements (எ.கா: முகமூடி திரைப்படத்தில் வரும் "வாயமூடி சும்மா இரு டா". இதன் male version ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட arrangements உடன் வெவ்வெறு tracks ஆக வரும்). இப்படியான விஷயங்களுக்கு பாடகர் பாடி record செய்ததை re-use பண்ண முடியாது.

(பாடகரின் குரலை துல்லியமாகப் பிரித்தெடுக்க முடியாது)

Recording room இற்குள் இருக்கும் பாடகர் சரியாகப் பாடுவதற்கு, அவருக்கு மட்டும் அந்த இசை கேட்டால் போதும். அதற்காகத் தான் headset போடுகிறார்கள்.

பாடகர்கள் மட்டும் என்று இல்லை, mic வைத்து record செய்யும் (புல்லாங்குழல் போன்ற) இசைக்கருவிகள் இசைப்பவர்களும் headset அணிவார்கள்.

நீங்கள் ஒரு திருமணமான நபருடன் உறவு வைத்திருக்கிறீர்களா? உங்களுக்கு எவ்வளவு வயது?

ஆம், இதை சொல்வதில் எனக்கு ஒன்றும் வெட்கம் இல்லை…

நீண்ட நாட்களாக அவளுடன், எந்த சக்தியாலும் பிரிக்க முடியாத அளவுக்கு அன்பு வைத்துள்ளேன், அவள் கணவனாலும் சரி.அவளுக்கும் என்னை ரொம்ப பிடிக்கும் எனக்கும் அவளை பார்த்த முதல் நாளிலிருந்தே மிகவும் பிடித்து இருந்தது. நான் கல்லூரி சென்ற காலத்தில் விடுமுறை நாட்க்கள் என்றால் போதும் அவளை சந்திக்க கிளம்பிவிடுவேன், அவளை அழைத்து கோவிலுக்கு சென்றிருக்கிறேன் பலமுறை. அவளுக்கு என்மீது அதீத அன்பு. அவள் கணவனை விடவும் என்னையே அதிக அக்கறையுடன் கவனித்து கொள்வாள், அவ்வளவு அன்பு என்மீது. எனக்கு காசு தேவை என்றால் அவள் கணவருக்கு தெரியாமல் வீட்டிலிருந்து காசு எடுத்து கொடுப்பாள், என்னிடம் ஒரு நாளும் அவள் எதையும் எதிர்பார்த்தது இல்லை.நான் வருத்தப்படும் நேரத்தில் எல்லாம் எனக்கு ஆறுதலாக இருப்பாள் ,நன்றாக சமைக்க தெரியும் அவளுக்கு, நான் ஆசைபட்டதை எல்லாம் கொஞ்சம் கூட முகம் சுளிக்காமல் சமைத்து கொட்டுவாள், ஏன் எனக்கு கொடுக்கும் அந்த அளவு முக்கியதுவத்தை அவள் கணவருக்கு கொடுப்பதில்லை என்று இன்றளவு நினைக்கயிலும் எனக்கு ஆச்சரியமாகவே உள்ளது.

எனக்கு அவளுடன் 24 வருட இணைபிரியா உறவு உள்ளது.

என்ன அவளுக்கு தான் என் தந்தை உடன் திருமண முடிக்கப்பட்டது. நான் அவளை இன்றளவும் அம்மா என்றே அழைக்கிறேன்!😜

….

….

பின்ன என்னங்க எப்பொழுதும் திருமணமான உறவு என்றால் தவறான எண்ணத்தையே போதிக்கிறார்கள். ஒருவேளை அதில் தான் சுவாரசியம் அதிகமோ என்னவோ…நமக்கு எதுக்கு அந்த வம்பு…

எனக்கு ஒன்று புரியவில்லை…திருமணமானவருக்கு ஏற்கனவே உறவு இருக்கும், நீங்கள் கொள்ளும் தகாத உறவு , உங்களை நம்பி வாழ வருவோருக்கு நீங்கள் செய்யும் துரோகம் மற்றும் உங்களை பெற்றெடுத்த தாயின் நற்பெயருக்கு நீங்கள் ஏற்படுத்தும் களங்கம் இல்லையா? ஒரு வேலை உங்களை திருமணம் செய்து கொண்டவர் இது போன்ற தகாத உறவில் இருந்தால் நீங்கள் அதை ஏற்று கொள்வீர்களா?

பதிலுக்கு காத்திருக்கிறேன்!!!

நன்றிகள்…

மிகவும் அற்புதமான சில உளவியல் உண்மைகள் என்ன?

மக்களுக்குத் தெரியாத உளவியல் உண்மைகள் யாவை?

1. புதிய பேனாவுடன் எழுதச் சொன்னபோது, 97% பேர் தங்கள் பெயரை எழுதுகிறார்கள்.
2. ஒரு நபர் மிகவும் வேடிக்கையான நகைச்சுவையைப் பார்த்து சிரித்தால், அவர் தனக்குள் தனியாக இருக்கிறார்.
3. எல்லா விரல்களுக்கும் பின்னால் உங்கள் கட்டைவிரலை மறைப்பது பதட்டத்தின் அறிகுறியாகும், இது நபர் குழுவில் கவனிக்கப்படாமல் இருக்க விரும்புகிறது என்பதை இது குறிக்கிறது.
4. முதல் எண்ணம் எப்போதும் முதல் 7 விநாடிகளுக்குள் செய்யப்படுகிறது என்று உளவியல் கூறுகிறது.
5. ஒரு சூழ்நிலைக்கு நமது எதிர்வினைக்கு நிலைமையை மாற்றும் சக்தி உள்ளது என்பது நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.
6. கவலைப்படாமல் நடிப்பது மிகவும் அக்கறை கொண்ட ஒருவரின் பழக்கம்.
7. எதிர்மறை எண்ணங்களை எழுதி அவற்றை குப்பையில் எறிவது உங்கள் மனநிலையை மேம்படுத்துகிறது.
8. கையெழுத்து சரியாக எழுத்தவர்கள் 90% பேர் சராசரியை விட ஆக்கபூர்வமானவர்கள்.
9. ஆரஞ்சு சாப்பிடுவது மன அழுத்தத்தைக் குறைக்கும் என்று நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. இதனால்தான் வேலைக்குச் செல்வதற்கு முன்பு ஆரஞ்சு நிறத்தை வைத்திருக்க டாக்டர்கள் பரிந்துரைக்கின்றனர்.
10. உங்கள் இலக்குகளை யாரிடமும் சொல்ல வேண்டாம். ஏனெனில் இது மூளையை வேதியியல் ரீதியாக திருப்திப்படுத்துகிறது, மேலும் அதை கூடுதலாக வழங்குவதைப் போன்றது.
11. உங்களைச் சுற்றி மரங்கள் அல்லது தாவரங்கள் இருக்கும்போது உங்கள் மூளை சில ரசாயனங்களை சுரக்கிறது, இது மூளை சிந்தனையைத் தூண்டுகிறது. உளவியல் சிகிச்சைகள் தோட்டத்தில் நடைபயிற்சி அடங்கும்.
12. பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளுடன் பேசும் விதம் குழந்தையின் குரலாக மாறும்.
13. 7 நேர்மறையான கருத்துகள் எதிர்மறையான கருத்தின் விளைவை நடுநிலையாக்குகின்றன.
14. குழு கலந்துரையாடலின் போது, யாராவது தங்கள் கால்களை உங்களை நோக்கி திருப்பியிருந்தால், அவர்கள் உங்களிடம் ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள் என்று அர்த்தம்.
15. ஒரு பெண் உன்னை விரும்பினால், உன்னுடன் பேசும்போது அவள் எப்போதும் தலைமுடியுடன் விளையாடுவாள்.
16. உங்கள் கனவுகளில் நீங்கள் அரிதாகவே இறந்துவிடுவீர்கள், ஒவ்வொரு முறையும் இதை பார்க்கும் போது உங்கள் வாழ்க்கையில் நீங்கள் புதிதாக ஒன்றைத் தொடங்கினீர்கள் என்பதைக் குறிக்கிறது.
17. கனவுகள் என்பது உங்களுக்கும் உங்கள் ஆழ் மனதிற்கும் இடையிலான உரையாடல்கள்.
18. இறுதியாக, நேர்மறை வாக்கு பொத்தானை அழுத்தினால் எங்கள் இருவருக்கும் மகிழ்ச்சி கிடைக்கும் !!!
19. அருமை என்று கருத்தும் தெரிவித்தால் ஆனந்தம் கிடைக்கும்

PAPER PRESENTATION IN BOARD EXAM

THE MOST INTERESTING PERSON I HAVE MET. NARRATIVE AND DESCRIPTIVE ESSAYS Around 300 words

THE MOST INTERESTING PERSON I HAVE MET

Outline: A ravishing kerala brunette – the day I saw her for the first time - her beauty - daughter and wife - her hobby - her enthusiasm – linguist traveller and poetess – her private motto - her tragic death in a car accident.

The most vivid memory of my early school days is a lady who ranks, by all odds, as the most interesting person I have met. She was in the full bloom of her beauty when I, as a child, first saw her. She was a ravishing Kerala brunette, who used to sit like a Maharani in the back seat of a 'Honda' motor car. As always, she provoked remarks. Everybody said excitedly, “There goes Mrs. Mary George”.

In those days Mrs. George, the wife of a famous Kerala doctor, was the leading society figure of that time. All kinds of people attended her lavish parties at the Oberois. The day I saw her she had been on her way out to the Oberois. She used to go there in the afternoon to play cards. She looked so very beautiful, that she could have given any of our film heroines a lesson in glamour.

However, even in her youth, Mrs. George was by no means a great beauty. She was quite plain-faced, but she had striking eyes and mouth and ravenblack hair. She had, in short, what is called in American English “the come hither look”. I am told several top local artists painted her portrait many times.

Mrs. George was born Mary John, daughter of a Kerala University professor. She came to Mumbai at the age of 21 in 1990 as the wife of Dr. Abraham George.

At her Pali Hill estate, she went in for gardening. Barefoot and holding her green sari, she spent hours growing plants and trees. She liked to do it because it felt good.

She was never too sophisticated but was very simple with tastes. Indeed, she liked to watch boxing bouts and tennis as well as art exhibitions and Indian dances.

Young Mrs. George travelled all over India. She was a linguist, who had mastered several South Indian languages, was well read and dabbled in Malayalam and Tamil.

Mrs. George had a private motto: "Be as happy as you can, but appear more so". And one great quality that she always practised was that she never spoke ill of others. But, unfortunately, her enthusiasm, her morals were attacked by some wicked people. What a pity, indeed!

Mrs. George, the most wonderful person I have ever known, got killed in a car accident near Ernakulam in Kerala. She died in the prime of her eventful and purposeful life. She was truly a young lady of whom any country would be justly proud!

Difficult words: 

Ravishing brunette - very beautiful lady with dark complexion. 

Provoked - excited

glamour - romantic personal attraction (context) 

sophisticated - too wise in the ways of the world. 

enthusiasms - strong feelings of admiration for something (context) 

bouts - little battles

dabbled - worked at something but not seriously or continuously

prime - best time.

शब्दज्ञान (Parts of Speech)

शब्दज्ञान (Parts of Speech)

शब्द की परिभाषा : सार्थक अक्षरों को, या सार्थक अक्षर समूह को शब्द कहते हैं। कभी एक ध्वनि से, कभी एक से अधिक ध्वनियों के योग से शब्द बनते हैं।

शब्दज्ञान (Parts of Speech)

उदा. सूदन अच्छा लड़का है।

उपर्युक्त वाक्य में चार शब्द आए हुए हैं, व्याकरण की दृष्टि से इन शब्दों की जानकारी करे तो उनमें सहजता से भेद दिखाई देता है, जो इस प्रकार है : 

(i) सूदन - व्यक्तिवाचक संज्ञा ।

(ii) अच्छा – गुणवाचक विशेषण । 

(iii) लड़का - जातिवाचक संज्ञा ।

(iv) है - क्रिया। 

उपर्युक्त प्रत्येक शब्द अपने गुण, भाव तथा अर्थ की दृष्टि से अलग-अलग रूप के होते हैं। 

अत: यही शब्द भेद कहलाता है।

शब्दों के दो भेद

विकारी शब्द (सव्यय)

→ संज्ञा →सर्वनाम → विशेषण →क्रिया

अविकारी शब्द (अव्यय)

→क्रियाविशेषण अव्यय → संबंधसूचक अव्यय → समुच्चयबोधक अव्यय → विस्मयादिबोधक अव्यय

(अ) विकारी शब्द (सव्यय) (Declinable Words) 

परिभाषा : जिस शब्द में लिंग, वचन, पुरुष आदि के अनुसार परिवर्तन या बदलाव होता है, उसे विकारी शब्द कहते है।

उदा. लड़का-लड़की-लड़कियाँ ।

विकारी शब्द के चार भेद हैं, जो इस प्रकार हैं :

संज्ञा (Noun) 

परिभाषा : जो शब्द व्यक्ति, वस्तु, जाति, स्थान, गुण या भाव आदि का नाम सूचित करता है, उसे संज्ञा कहते हैं।

 उदा. (i) गंगा यह पवित्र नदी है।

(ii) ज्ञानेश्वर के पास एक पुस्तक है।

संज्ञा के पाँच भेद

(१) व्यक्तिवाचक संज्ञा (Proper Noun)

परिभाषा : जिस संज्ञा से किसी विशेष व्यक्ति, प्राणी, वस्तु या स्थान आदि के नाम का बोध होता है, उसे व्यक्तिवाचक संज्ञा कहते हैं।

उदा. (i) रामू यह गठरी देखना ।

(ii) हमने हिंदी में बातचीत की है।

(iii)  ज्ञानबाबू के मुख पर विजय का आनद था। 

(iv) जाली अल्सेशियन नस्ल का कुत्ता था ।

उपर्युक्त वाक्यों में रेखांकित शब्द किसी न किसी विशेष व्यक्ति, प्राणी या भाषा के नाम हैं। अत: वे व्यक्तिवाचक संज्ञाएँ हैं। 

(२) जातिवाचक संज्ञा (Common Noun)

परिभाषा : जिस संज्ञा से अपने पूरे वर्ग या पूरी जाति का बोध होता है, उसे जातिवाचक संज्ञा कहते हैं।

उदा. (i) नौकर बाहर गया है।

(ii) वहाँ एक अध्यापक बैठा हआ था।

(iii) पक्षी हवा में उड़ रहे हैं। 

(iv) घोडा बेचारा कर ही क्या सकता था?

उपर्युक्त रेखांकित संज्ञाओं में से प्रत्येक संज्ञा अपने वर्ग या अपनी पूरी जाति को सूचित करती है, अत: ये जातिवाचक संज्ञाएँ हैं। 

(३) भाववाचक संज्ञा (Abstract Noun)

परिभाषा : जिस संज्ञा से किसी वस्तु या व्यक्ति के गुण, भाव या दशा का बोध होता है, उसे भाववाचक संज्ञा कहते हैं।

उदा. (i) बुढ़ापे के कारण वह चल नहीं सकता

(ii) भगत जी को क्रोध आ गया ।

(iii) सूदन ईमानदारी से काम करता है ।

(iv) तू अभिमान करना छोड़ दे। 

उपर्युक्त वाक्यों में रेखांकित शब्द किसी न किसी भाव, गुण, अवस्था का बोध कर रहे हैं। अत: ये भाववाचक संज्ञाएँ हैं ।

सूचना - भाववाचक संज्ञाओं का निर्माण मुख्यत: जातिवाचक संज्ञा, विशेषण तथा क्रियाओं में प्रत्यय लगाकर होता है।

जैसे - नौकर - नौकरी, लड़ना - लड़ाई, बच्चा - बचपन, लिखना - लिखाई आदि।

A MORNING WALK ALONG THE SEA-SHORE, NARRATIVE AND DESCRIPTIVE ESSAYS Around 300 words

A MORNING WALK ALONG THE SEA-SHORE 

Outline: Walking: necessary for health – morning walk: a pleasant pastime – pleasures of nature – rising sun - powerful influence of the wide expanse of the ocean.

I always go for a morning walk along the seashore. Morning walk is a very healthy exercise. There is nothing more bracing for the tired body and the dejected mind. This morning walk always refreshes my body and spirit. It is more conducive to health than any other form of exercise. I take a brisk walk after a night's rest before I go to school. It freshens and invigorates my mind so that I am able to apply myself to my studies with redoubled energy.

The morning walk that I take along the seashore is also a pleasant pastime. I set off from my home at an early hour in the morning. I forget all my cares and worries and feel as happy as a bird. The walk acts like a tonic to my mind.

I have a meditative turn of mind. As I saunter along the seashore, I enjoy the pleasures of an elevated nature. I sit down for some moments in a lonely corner and listen to the soft murmur of the waves. Soon the sunrise glows near the horizon. I contemplate the heavens overhead. I see all nature clothed in its finery. There is a freshness of beauty about the palm-studded seashore. These whispering palms give me a keen sense of enjoyment.

As I move up and down the seashore, I see the rising sun. It paints the distant skies with a hundred different hues. It is a lovely scene. The birds hidden from my view among the leaves and the branches of trees greet my ears with their musical notes. The contemplation of these beautiful sights of Nature produces a wholesome effect upon me. Sometimes it urges me to study Nature with the zeal of a bookworm.

The wide expanse of the ocean has a powerful influence on my imagination. It leads to those lofty thoughts, which a walk in the countryside fails to inspire. The calm and beautiful silence of the ocean, broken only by the never-ending murmur of the waves, stills my soul. It acts as a tranquiliser. The great ocean, with its thousand tongues, speaks to me. As I have a philosophic and poetic mind, I can understand its mysterious language. The influence, which the immensity of the ocean exerts on me, is so great that it is no wonder that millions of people offer their prayers to the Almighty, facing the sea. 

Difficult words: 

Bracing - making one feel strong and well.

dejected - sad; in low spirits. 

conducive - helpful to produce.

brisk - fast.

invigorates - makes a person feel strong. 

soothing - calming an excited person.

ON STANDING IN A BUS STAND. NARRATIVE AND DESCRIPTIVE ESSAYS Around 300 words

NARRATIVE AND DESCRIPTIVE ESSAYS Around 300 words 

ON STANDING IN A BUS STAND 

Outline: I usually go to school in my neighbour's car – the neighbour went out of mumbai – I go in a happy mood to catch a bus – my experiences at the bus stand - queue - buses come and go, no admission - fight and chasing of a pickpocket - I take a cab in order to go to school.

I usually go to school in my neighbour's ramshackle old car. As such I am not subjected to the much-talked about rigours of a bus or train journey. However, the other day, my neighbour went out of Mumbai. I was left all alone to face the horrid experience of going to school by bus.

It was raining heavily. Even then I stepped out of my house with a very jaunty air. There was a light in my eye and a song on my lips : “Raindrops keep falling on my head”. I went to the bus stand in this happy mood, and lumbered up to the queue. It was a long one.

I waited and waited for the bus to come. It was almost like waiting for the Promised Land. Buses kept coming and going but the ravishing beauty at the head of the queue was still there, almost gummed to her spot. I dished out a little of my much-praised patience and waited.

By now, I came to know several people in the queue. They were all irritated. I tried to cheer them up a bit, but to no avail. Soon after this, I tried to while away the time by solving a crossword puzzle. In the meanwhile, one more bus arrived. The queue moved up fast and I was about to get in. But at that very moment a local goon jumped the queue and got in, and I was left out as the bus moved away.

Another bus came after 15 minutes. It was packed like sardines in a tin. I tried to get in but I was summarily pushed out by the hefty conductor. I just could not risk fighting the fellow. So I did not say a word and waited at the head of the queue.

The bus queue, by now, had become elephantine. Soon there was a fight. I saw a youngish fellow being manhandled by a mountain of a man. The former gave his adversary a couple of light blows and ran away. The big man shouted : “Pick-pocket! Pick-pocket“ The pick-pocket was seen running as fast as his legs could carry him, with some men chasing him. He climbed into a moving bus and disappeared.

By now I had made a big fool of myself. I had wasted a lot of my time for nothing. Now I would be late to school. I was scared of the comments that would be made by my class-teacher. Therefore, I hailed a passing cab and hopped in. I asked the cabbie to take me to the Podar School, Santa Cruz. The cab was soon speeding along at break-neck speed. Indeed, what an ironic situation! As a famous writer aptly remarks: “Patience and perseverance may overcome mountains, but they do not enable us to get our buses". 

Difficult Words: 

Ramshackle - nearly falling down. 

horrid - very unpleasant. 

jaunty - feeling self-satisfied and pleased with life.

HALF AN HOUR IN A RESTAURANT, NARRATIVE AND DESCRIPTIVE ESSAYS Around 300 words

NARRATIVE AND DESCRIPTIVE ESSAYS Around 300 words 

HALF AN HOUR IN A RESTAURANT 

Outline: How I went to a restaurant – remarks on the waiters – boards on the wall - restaurants bring about true national integration.

Though I occasionally patronise the school canteen, I rarely visit a public restaurant. The other day as I was returning from school, all of a sudden the sky was overcast and a heavy downpour of rain followed. I was compelled to take refuge in an Irani restaurant, which was nearby. The place was terribly crowded, though I was lucky enough to get a seat. The rain was a boon to restaurants, I thought.

There were so many people and there was such a bustle and confusion that I had no hope of being attended to. To my great surprise, a waiter promptly came to me and asked what I wanted. I ordered a cup of tea which he brought in a jiffy. I marvelled at the alertness, promptness and efficiency of the waiters. They had a remarkable power of memory, since they would announce, in a stentorian voice, the exact bill of each customer. Yet, their job must be extremely drudgery and monotonous. How better, I thought, was the self-service system that was adopted in the school canteen!

As I was sipping my tea, my attention was drawn to the boards on the walls with maxims and instructions painted on them. I was amused by three boards placed in close proximity to each other. One proclaimed 'God is Great', the second proudly announced "Grade Two', and the third instructed 'Do not Spit'. Can there be a better example of incongruity. Incidentally, I was wondering whether the instruction on the third board was necessary when I remembered our national custom of chewing pan.

Looking around, I noticed that the majority of the customers preferred tea to anything else. Over their cups of tea some of them quietly read newspapers and some others discussed private affairs or public issues, while the rain pattered outside. The people sitting in the restaurant belonged to different communities and religions, and spoke different languages. Such restaurants, I reflected, brought about true national integration, and in them could be seen the secular ideal in operation. What our political leaders and legislators have been unable to achieve has been achieved by these restaurants. 'The cup that cheers but not inebriates.'

In the meanwhile the rain stopped and, having paid my bill, I left the restaurant. 

Difficult Words: 

Patronize-support financially. 

overcast-darkened with clouds. 

refuge-shelter

stentorian - loud and strong. 

proximity-nearness. 

incongruity - oddity. 

secular-not making distinctions on account of religion. 

conformity-adherence. 

pattered - made a light, quick sound. 

integration-unity. 

inebriates-intoxicates.